ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Σύμφωνα με τον ερευνητή και ψυχολόγο Sylvan Tomkins, τα συναισθήματα είναι μορφές άμεσης εμπειρίας. Όταν έχουμε εμπειρία των συναισθημάτων μας είμαστε σε ευθεία επαφή με την σωματική μας πραγματικότητα. Επειδή τα συναισθήματα είναι μορφές ενέργειας, είναι σωματικά. Εκφράζονται στο σώμα ακόμα και πριν να το συνειδητοποιήσουμε.
Ο Tomkins διακρίνει εννέα "έμφυτα" συναισθήματα που εκδηλώνονται με διάφορες εκφράσεις του προσώπου. Κάθε παιδί γεννιέται με "προγραμματισμένες" αυτές τις εκφράσεις στους μυώνες του προσώπου. Και έχει αποδειχτεί ότι τα άτομα παντού στον κόσμο, σε κάθε πολιτισμό, προσδιορίζουν αυτά τα συναισθήματα με τον ίδιο τρόπο. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΣΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ.
Επίσης βλέπει τα συναισθήματα σαν τα έμφυτα βιολογικά μας κίνητρα. Είναι η ενέργεια που μας κινεί. Το συναίσθημα επιτείνει και επεκτείνει τη ζωή μας.Χωρίς το συναίσθημα τίποτα δεν "μετράει" πραγματικά. 
Τα έξι πρωταρχικά συναισθήματα-κίνητρα, είναι:
το ενδιαφέρον
η απόλαυση

η έκπληξη
η κατάθλιψη
ο φόβος
ο θυμός.
Η ντροπή θεωρείται δευτερογενές συναίσθημα, που βιώνεται σε πρωταρχικό επίπεδο ως διακοπή. Χαρακτηρίζεται από μια αιφνίδια, απρόσμενη έκθεση και σταματά ή περιορίζει ό,τι συμβαίνει.
Η απέχθεια για τις δυσάρεστες οσμές και η αηδία είναι έμφυτες αμυντικές αντιδράσεις. ..Όπως και τα άλλα μας αντανακλαστικά, η απέχθεια για τις δυσάρεστες οσμές και η αηδία, έχουν εξελιχθεί βιολογικά για να μας προστατεύουν από βλαβερές ουσίες, αλλά τις χρησιμοποιούμε για να εκφράσουμε και μη σωματική απέχθεια.
Λέγοντάς το απλά, τα συναισθήματά μας, είναι οι πιο θεμελιακές δυνάμεις μας.Τις έχουμε για να περιφρουρήσουμε τις βασικές μας ανάγκες. Όταν μια από τις ανάγκες μας απειλείται η συναισθηματική μας ενέργεια μας προειδοποιεί.
Στους πιο πολλούς από μας επέτρεψαν να νιώσουμε τη χαρά μας, το ενδιαφέρον ή την έκπληξη, που ο Τomkin θεωρεί θετικά συναισθήματα και μας είπαν ότι αυτά είναι καλά συναισθήματα. Όμως όταν ο φόβος μας, η στεναχώρια και ο θυμός απωθούνται, και η ικανότητά μας να νιώσουμε έξαρση, ενδιαφέρον και περιέργεια παύει. Επειδή αυτό ακριβώς συνέβη στους γονείς μας, δεν μπορούν να μας επιτρέψουν να έχουμε αυτά τα συναισθήματα. Κάνουν τα παιδιά να νιώσουν ντροπή όταν είναι έξαλλα από χαρά, περίεργα ή αδιάκριτα.Εκεί  δημιουργείται μια τραυματική εμπειρία.
Ο Harvey Jackins (Συμβουλευτική Επανεκτίμηση, ένα μοντέλο θεραπείας που μοιάζει με την εργασία του αρχικού πόνου), λέει ότι όταν το συναίσθημα που συνοδεύει μια τραυματική εμπειρία  εμποδίζεται, το μυαλό δεν μπορεί να συγκροτήσει σε ενιαίο σύνολο την εμπειρία.
Όταν η συναισθηματική ενέργεια εμποδίζει την ανάλυση του τραύματος, το μυαλό χάνει σταδιακά την ικανότητά του να λειτουργεί. Και αυτή η ικανότητα μειώνεται συνεχώς, επειδή το μπλοκάρισμα επιτείνεται, κάθε φορά που μια εμπειρία συμβαίνει που είναι παρόμοια με το αρχικό τραύμα.
Κάθε φορά που έχουμε μια καινούργια εμπειρία, που είναι παρόμοια με το αρχικό τραύμα κατά κάποιο τρόπο, νιώθουμε μια ένταση δυσανάλογη με αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Έτσι π.χ θα μπορούσαμε να νιώσουμε μεγάλη μελαγχολία ακούγοντας τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα, τα οποία πυροδοτούν την ανάμνησή μιας παλιότερης σκηνής, που αφορούσε τον μεθυσμένο πατέρα μας να καταστρέφει τα Χριστούγεννα...
Το πληγωμένο μέσα παιδί είναι γεμάτο αδιάλυτη ενέργεια που απορρέει από τη μελαγχολία του τραύματος της παιδικής ηλικίας.
Ένας από τους λόγους που έχουμε μελαγχολία είναι για να τελειώσουμε με τα οδυνηρά γεγονότα του παρελθόντος, έτσι ώστε η ενέργειά μας να είναι διαθέσιμη στο παρόν.ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΑΓΙΩΝΕΤΑΙ.
Ένας από τους κανόνες των δυσλειτουργικών οικογενειών είναι ο κανόνας μην αισθάνεσαι.(Το μέσα παιδί απαγορεύεται ακόμα και να ξέρει τι νιώθει.)
Ένας άλλος κανόνας της δυσλειτουργικής οικογένειας, είναι ο κανόνας μη μιλάς.(απαγορεύεται η έκφραση των συναισθημάτων, ή κάποιων από αυτά, ανάλογα, η κάθε οικογένεια έχει τις παραλλαγές της.) Η απώθηση και η ντροπή για τα συναισθήματα είναι ο κανόνας για τις περισσότερες Δυτικές οικογένειες.