Ένα παιδί που το αγαπάνε...

...είναι ένα παιδί που οι φυσικές του ανάγκες ικανοποιούνται. Η αγάπη απομακρύνει τον πόνο.

Ένα παιδί που δεν το αγαπάνε είναι ένα παιδί που πληγώνεται επειδή δεν ικανοποιείται.

Ένα παιδί που το αγαπάνε δεν έχει ανάγκη για έπαινο επειδή δεν εχει σπιλωθεί, αφού το αγαπούν γι' αυτό που είναι, όχι γι' αυτό που μπορεί να κάνει για να ικανοποιήσει τις ανάγκες των γονιών του... Το παιδί γεννιέται μέσα στις ανάγκες των γονιών του και αρχίζει να αγωνίζεται να τις ικανοποιεί σχεδόν από την ίδια στιγμή που είναι ζωντανό...

Μπορεί να το εξαναγκάζουν να χαμογελά, να φαίνεται ευτυχισμένο, να λέει γλυκόλογα, να κάνει "γειά σου", αργότερα να σηκώνεται, να περπατάει, και καθώς το παιδί αναπτύσσεται οι απαιτήσεις που του προβάλλουν γίνονται όλο και πιο περίπλοκες. Θα πρέπει να παίρνει μόνο άριστα, να βοηθά και να κάνει εξυπηρετήσεις, να κάνει ησυχία και να έχει κατανόηση, να μην μιλά πολύ, να λέει έξυπνα πράγματα....Αυτό που δεν θα κάνει, είναι να είναι ο εαυτός του. ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΓΑΠΑΝΕ...