Τα κινητικά νεύρα που ξεκινούν από τον εγκέφαλο και μέσω του νωτιαίου μυελού φτάνουν στους μυς, είναι αυτά που υλοποιούν τις σκέψεις μας. χάρη σ' αυτά μπορούμε να έχουμε την εποπτεία, να αντιδρούμε στις καταστάσεις.
"Τι είναι αυτό που με παραλύει;" Μια ερώτηση που μπορούμε να θέσουμε στον εαυτό μας, όταν παρουσιάσουμε παράλυση, όπως στην περίπτωση μιας μυελίτιδας ή μιας σκλήρυνσης κατά πλάκας. Υπάρχει όντως μια νευρική βλάβη, μια πραγματικότητα που δεν είναι ψυχολογική αλλά, δυστυχώς, πολύ πραγματική.
Ας μην χάνουμε όμως το ηθικό μας κι ας δούμε τι ακριβώς συμβαίνει.
Οι περισσότερες κρίσεις της σκπ παρουσιάζονται μετά από μια περίοδο έντονου στρες.Παρ' όλη την οργανική πραγματικότητα της ασθένειας, τη βλάβη των νεύρων, ο ψυχισμός παίζει σημαντικό ρόλο.
Εδώ έχουμε συχνά την αίσθηση ότι "είμαστε στριμωγμένοι"στη ζωή μας, όχι λόγω της ασθένειας, αλλά από τον περίγυρο ή τις περιστάσεις. Η δυσφορία ή η παράλυση απλά εκφράζουν αυτό το συναίσθημα. Νιώθουμε ότι ¨δεν μπορούμε πια να προχωρήσουμε". Λες και οι επιλογές μας δεν εξαρτιώνται από μας, αλλά από τις περιστάσεις που μας επιβάλλονται. Κι αυτό μας δημιουργεί μια αίσθηση ανικανότητας αλλά και θυμού απέναντι στη ζωή. Ένα θυμό που τον στρέφουμε εναντίον του εαυτού μας και αυτοκαταστρεφόμαστε. Κατά την ίδια έννοια, η βλάβη των κινητικών νεύρων σηματοδοτεί κάτι που δεν καταφέρνουμε να συναισθανθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου