Στο κεφάλι συλλαμβάνουμε τις ιδέες. Με τα πόδια πατάμε στη γη. Από αυτή την απλή πραγματικότητα προκύπτει η αντίληψή μας για τον κόσμο. Το κεφάλι είναι επάνω, προς τον ουρανό, προς τον κόσμο των ιδεών. Ενώ τα πόδια, που είναι κάτω, έχουν άμεση επαφή με την ύλη.
Μοναδική πόλωση σ' ένα σύμπαν όπου όλα είναι σε σφαιρική μορφή, σπιράλ, χωρίς πάνω και κάτω.
Μόνο ο φυτικός κόσμος διαθέτει αυτήν την ιδιαιτερότητα, αλλά, κατά περίεργο τρόπο, αντεστραμμένη.
Ο άνθρωπος ριζώνει στο λόγο και στα όσα ο λόγος θα μεταδώσει από τις σκέψεις, τον πολιτισμό, τις πεποιθήσεις, σωστές ή λάθος.
Ακόμη κι αν ένα μέρος της τροφής τουπροέρχεται από το έδαφος που πατάει, την οδηγεί στο στόμα του, δηλαδή στο κεφάλι. Το δέντρο ριζώνει στο έδαφος κι από κει παίρνει την τροφή του. Το κεφάλι του δέντρου βρίσκεται στις ρίζες, ενώ εξερευνά το χώρο γύρω του με τα κλαδιά.
Η κινητικότητα του δέντρου είναι μηδαμινή σε σύγκριση με τη δική μας. Εμείς μετακινούμαστε, εξερευνούμε το χώρο με τα πόδια μας. Τελικά όμως, με το κεφάλι μας, με τη συνείδησή μας, ριζώνουμε στη "γη" των ιδεών, της σκέψης και των πολιτιστικών αναφορών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου