Η βαθύτερη ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης είναι η εμπειρία άρρηκτων ή στενών σχέσεων με άλλα ανθρώπινα όντα. Η διαδικασία δημιουργίας αυτού του δεσμού, ξεκινά πριν από τη γέννηση, πιθανόν πριν ακόμη κι από τη σύλληψη, σαν μέρος της διαλεκτικής επικοινωνίας μεταξύ μητέρας και παιδιού, σύμφωνα με τον Καθηγητή Drr. Peter G. Fedor-Freybergh, Επίτιμο Ισόβιο Πρόεδρο της Διεθνούς Κοινότητας της Προγεννητικής και Περιγεννητικής Ψυχολογίας και Ιατρικής και Καθηγητή της Παιδοψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Charles της Πράγας.
Η μύηση στο δέσιμο αρχίζει με φυσικό τρόπο όταν, τη στιγμή ακριβώς που ήρθαμε στον κόσμο, μας ακούμπησαν στη γυμνή κοιλιά της μητέρας μας και ενστικτωδώς συρθήκαμε μέχρι το στήθος της μητέρας για το πρώτο βιολογικό μας γεύμα.
Η βασικότερη σχηματοποίηση μοντέλου που αφορά το δέσιμο, όπως αναφέρεται από τον Dr. Michel Odent, λαμβάνει χώρα τη στιγμή που μωρό και μητέρα ανταλλάσσουν βλέμμα αναγνώρισης. Αυτή η δυνατή στιγμή απελευθερώνει μια δέσμη DNA στον εγκέφαλο της μητέρας και του μωρού, που παρέχει και στους δύο την ικανότητα να βιώνουν αγάπη, συμπόνια και κατανόηση από τον έναν προς τον άλλον και για κάθε άλλο ανθρώπινο ον. Αυτή η στιγμή της δημιουργίας δεσμού είναι, με έναν μοναδικό τρόπο, το σημαντικότερο ψυχολογικό γεγονός σε ολόκληρη τη ζωή μας. Είναι ακριβώς τη στιγμή αυτή, που όλα τα πιο ανθρώπινα νοητικά και ψυχολογικά μας ένστικτα ενεργοποιούνται, αυτά που θα περιέχουν τα σημαντικότερα σχηματοποιημένα μοντέλα για τη ζωή μας.
Για εννέα μήνες πριν τη δυνατή αυτή στιγμή, που το μωρό παίρνει την πρώτη του αναπνοή, το σώμα της μητέρας επέτρεπε στο μικρό αυτό σώμα να μεγαλώνει, να αναπτύσσεται και να ωριμάζει μέσα στη μήτρα της. Και, εξίσου σημαντικό είναι το ότι το συναισθηματικό/ νοητικό/ ενεργειακό σώμα του παιδιού, επίσης μεγαλώνει, αναπτύσσεται και ωριμάζει, εκπαιδεύεται, αν θέλετε, μέσω των συναισθηματικών/ νοητικών/ ενεργειακών εμπειριών της μητέρας, αλλά και του πατέρα, μέσω του τρόπου που η μητέρα βιώνει τη σχέση με αυτόν.
Αυτή είναι μια από τις βασικές αρχές της Whole-Self Ψυχολογίας, Φιλοσοφίας και Εκπαίδευσης, το ότι, δηλαδή, κάθε άνθρωπος δεν κληρονομεί μόνο τον γενετικό κώδικα, που θα δώσει στον καθένα μας τα σωματικά χαρακτηριστικά του, αλλά ότι είμαστε επίσης η σύνθεση των συναισθηματικών/ νοητικών/ ενεργειακών γονεϊκών προτύπων, που πέρασαν σε εμάς κατά τη διάρκεια της εννιάμηνης παραμονής μας στη μήτρα της μητέρας μας.
Θα ήταν πολύ περίεργο αν η «μητέρα φύση», ενώ δίνει στα μικρά μας σώματα εννέα μήνες εξάσκησης και προετοιμασίας, έτσι ώστε μετά τη γέννησή μας τα σώματά μας να ζουν λειτουργικά, να μας έβγαζε έξω στον κόσμο χωρίς καμία εμπειρία ή ικανότητα συναισθηματικής παρουσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου