-Μα όχι, δεν τσιμπάει.
-Ναι γιαγιά, τσιμπάει το πουλόβερ μου.
-Όχι. Δεν τσιμπάει το πουλόβερ σου.
...
Τι επιλογή έχει το κοριτσάκι;
Η γιαγιά της είναι πιο μεγάλη, σίγουρα ξέρει καλύτερα. Δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι η γιαγιά της λέει ψέμματα και δεν αμφισβητεί τα λόγια της γιαγιάς, άρα οφείλει να αναθεωρήσει τις δικές της αισθήσεις. Σκέφτεται λοιπόν: Αυτό που αισθάνομαι είναι λάθος.
Οι ενήλικες έχουν μια φοβερή τάση να προσδιορίζουν τις αισθήσεις του παιδιού. Προσπαθούν να επιβάλλουν το δικό τους πλαίσιο πληροφοριών και συχνά αρνούνται να ακούσουν την άποψη του πιο μικρού.
-Δεν μου αρέσουν οι αγκινάρες.
-Σου κάνουν καλό.
-Η δασκάλα είναι κακιά.
-Μπα, έτσι νομίζεις. Είναι πολύ καλή αυτή η δασκάλα.
Όταν σε κάνουν να φτάσεις στο σημείο να αμφιβάλλεις για τις ίδιες σου τις αισθήσεις, πως είναι δυνατόν να αποκτήσεις μια κάποια εμπιστοσύνη στην κρίση σου; Στα συναισθήματά σου; Στην ικανότητά σου να σκέφτεσαι;
ISABELLE FILLIOZAT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου