ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΔΟΜΗ

Ο πατέρας δίνει στο παιδί την υποστηρικτική δομή από μέσα, την  σπονδυλική στήλη. Η σπονδυλική στήλη, αναγκαία για να λειτουργήσει ο άνθρωπος, αποτελεί την στήριξή μας, για να κινηθεί και να δράσει το σώμα μας.ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΤΕΡΑ, ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΟΜΗ, ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ, ΟΡΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΙΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ. Φοβάται ότι δεν είναι αρκετά ισχυρό ώστε να αντιμετωπίσει το χάος ή την σύγχυση. Αργότερα αυτό θα εκφραστεί ως φόβος για την οικεία σχέση, ιδιαίτερα την ερωτική. Επίσης το εσωτερικό χάος θα οδηγήσει σε μια ψυχαναγκαστική συμπεριφορά με σκοπό να ελέγξει ο άνθρωπος τον φόβο από τα αδόμητα στοιχεία μέσα του. Όσο πιο ψυχαναγκαστικός, τόσο μεγαλύτερος ο φόβος του για το χάος. Έτσι, ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να κτίσει έναν εξωτερικό τοίχο, που θα δώσει μια ψευδαίσθηση δύναμης, που θα του επιτρέψει να λειτουργήσει, όμως η ροή της ενέργειας παρεμποδίζεται και έτσι οδηγείται στην δυσλειτουργία. Ο πατέρας επίσης βοηθά τον άνθρωπο να αποκτήσει αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση και ικανότητα να αγωνιστεί για τις ανάγκες του, τα δικαιώματά του και τις αξίες του. Αν ο προσωπικός πατέρας είναι αδύναμος, τότε η διεκδίκηση αποδυναμώνεται και η ανάγκη αυτή για διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας και ικανοποίηση των αναγκών μας, η ανάγκη για υποστήριξη θα στραφεί προς τους άλλους από τους οποίους θα ζητήσουμε να μας υποστηρίζουν.