ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣΗ (C. JUNG)

Μια από τις μεγαλύτερες λειτουργίες του πατέρα, είναι να βοηθήσει το παιδί να διαλύσει την προ και περιγεννητική σύνδεση με τη μητέρα και να αυτονομηθεί. Ιδιαίτερα, όταν η προσωπική μητέρα αποκτά παιδί για να καλύψει δικά της προσωπικά κενά ή να βελτιώσει τον γάμο της ή την σχέση της, να κρατήσει έναν αγαπημένο κοντά της ή να καλύψει την μεγάλη της μοναξιά. Συχνά μια τέτοια γυναίκα-μητέρα νομίζει ότι αν είχε ένα δικό της παιδί δεν θα ένοιωθε μόνη. Το παιδί όμως χρειάζεται να ξεπεράσει την επιθυμία της μητέρας και να βρει τη θέση του στον κόσμο. Ο πατέρας θα οδηγήσει το παιδί σε αυτήν την κατεύθυνση, παρεμβαίνοντας στη σχέση μητέρας-παιδιού προκειμένου το παιδί να βρει την δική του δημιουργικότητα, πρωτοτυπία, αλήθεια, ταυτότητα. Διαφορετικά το παιδί θα παρουσιάσει τεράστιες δυσλειτουργίες στη συνέχεια.
Η διαδικασία αυτή αυτονόμησης ακολουθεί τρία στάδια:
1.Η επιθυμία της μητέρας εστιάζεται αλλού και όχι στο παιδί.
2. Ο πατέρας στέκεται στη θέση του αλλού και του άλλου και καλείται να είναι αρκετά σημαντικός για να έλξει την επιθυμία της γυναίκας-μητέρας. Αντιπροσωπεύει τον φαλλό.
3.Το παιδί ακολουθεί την επιθυμία της μητέρας που κινείται προς το άλλο κι έτσι κινείται κι αυτό προς τον άλλο. Ο πατέρας είναι παρών για να έλξει και την επιθυμία του παιδιού επίσης. (McKeown)
Το παιδί στρεφόμενο προς τον πατέρα, στρέφεται προς τον κόσμο των συμβόλων και της κουλτούρας. Σύντομα ανακαλύπτει ότι ο προσωπικός πατέρας δεν έχει όλες τις απαντήσεις σε όλα του τα ερωτήματα και στρέφεται και αλλού. Έτσι, προχωρά η διαδικασία της μύησης του παιδιού σε έναν κόσμο έξω από το ίδιο και αρχίζει το ταξίδι της ανακάλυψης της μοναδικής του θέσης στον κόσμο. Αν το παιδί-γιος, δεν σπάσει τον δεσμό αυτό με την μητέρα, σαν ενήλικας, αν και γοητευτικός για τις γυναίκες, δεν είναι ικανός να αναλάβει καμιά δέσμευση  σε προσωπική ερωτική σχέση και αν το κάνει, απλά προβάλλει όλα τα άλυτα συναισθήματα της παιδικής ηλικίας στη σύζυγό του, που καλείται να γίνει η μητέρα του. Ιδιαίτερα αν το αγόρι έχει καλλιτεχνική φύση (θηλυκή ενέργεια), θα είναι τόσο ανοιχτό στην θηλυκή ενέργεια της μητέρας , κι αν ο πατέρας δεν υπάρχει, ο άνδρας δεν θα αποκτήσει σύνδεση με την αρσενική του φύση. (ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΙΚΟΥ ΑΡΧΕΤΥΠΟΥ ΣΤΟΝ ΓΙΟ)
Ο πατέρας λείπει και μητέρα πιθανόν να στραφεί στον γιο και να τον κάνει υποκατάστατο του άνδρα. Το αγόρι δέχεται όλη την ένταση αυτής της ενέργειας, από τη μία σαν τεράστιο βάρος και από την άλλη, σαν μυστική ευχαρίστηση. Η μικρή συνομωσία μητέρας-γιου απομακρύνει όλο και περισσότερο τον πατέρα. Ο γιος παίρνει κολακεία, θέρμη, προσοχή, υποστήριξη και μαζί ανεβαίνει στη θέση του ενήλικα, γίνεται κάτι σαν Θεός από πολύ νωρίς. Μπορεί να χάσει επαφή με τον προσωπικό πατέρα, αλλά και με τον υπόλοιπο σκόσμο και την πραγματικότητα. Γίνεται συχνά ένας ενήλικας που κατατρύχεται από την αυτοεικόνα του, το πόσο σημαντικός είναι και αναπτύσσει Ναρκισσιστική ιδιοσυγκρασία. Επίσης το παιδί όταν ο πατέρας λείπει, οδηγείται στον φόβο παγίδευσης στον μητρικό ιστό και οι γυναίκες θα αντιπροσωπεύουν την μητέρα κι αν η αρσενική του όψη δεν είναι ισχυρή θα φοβάται μήπως χαθεί μέσα σε μια ερωτική σχέση ή σχέση αγάπης. 
Αν το παιδί είναι κορίτσι, και η αρσενική όψη είναι αδύναμη ή ανύπαρκτη, το κορίτσι νιώθει ευάλωτο στον έξω κόσμο και σαν γυναίκα θα προβάλλει την εσωτερική αρσενική όψη στον σύντροφο και θα περιμένει από αυτόν να θέτει τα όρια και να την προστατεύει ή να ορίζει την θέση της στον κόσμο. Πιθανόν οι άντρες που διαλέγει να είναι συναισθηματικά απόντες, προσφέροντας μόνο υλική υποστήριξη. ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΩΡΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ.