ΕΝΑ ΜΟΙΡΑΙΟ "ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ"

...Η γέννηση είναι αναμφίβολα ένα τραυματικό, ακόμη κι ένα βίαιο γεγονός, που καταχωρείται στο πλαίσιο του πρωτογενούς ναρκισσισμού. Αυτό σημαίνει ότι με τη γέννηση χωρίζεται στα δύο η πρωτογενής μονάδα μέσα στην οποία περιέχονται μητέρα και παιδί, και την οποία ο Φρόυντ περιγράφει ως έχουσα ένα "ωκεάνειο αίσθημα" εισόδου μέσα στην αδιάκοπη ροή ζωής. Η έξοδος από αυτή την κατάσταση, μέσω της γέννησης, κάνουν τη μητέρα και το παιδί να ζήσουν μια θεμελιώδη αγωνία αποχωρισμού. Η γέννηση είναι ένα τρομακτικό τραύμα για το παιδί, που μυστηριωδώς και αυθαιρέτως αποβάλλεται από την ωκεάνεια εκείνη διάσταση και έρχεται στο φως. Η απώλεια, η διακοπή της συμβίωσης καταγράφονται ως εμπειρία αγωνίας, εμπειρία που το βρέφος δεν μπορεί να εκφράσει με λόγια, να διατυπώσει ή να επεξεργαστεί εγκεφαλικά. Ακόμη κι αν λέγαμε ότι το παιδί αντιλαμβάνεται ή αισθάνεται, το παιδί όμως δεν είναι σε θέση να περιγράψει ένα γεγονός τόσο σφαιρικό, ολικό, αθροιστικό, που με τη φύση του ανείπωτου, διαπερνά ολόκληρη την ύπαρξη και την προσωπικότητα του ατόμου.
Ο Otto Rank, από τους πατέρες της Προγεννητικής και Περιγεννητικής Ψυχολογίας, θεωρούσε ότι το "τραύμα της γέννησης" αποτελεί το αποφασιστικό γεγονός στην ύπαρξη του κάθε ατόμου, μια πρωτογενή εμπειρία, ικανή να διαμορφώσει πεπρωμένα...Η ίδια η ψυχαναλυτική διαδικασία είναι βαθιά συνδεδεμένη με το τραύμα της γέννησης. ..Ο Rank υποστήριζε ότι το ασυνείδητο αναπαριστά την πορεία της ίασης, με τον συμβολισμό της γέννησης (και της αναγέννησης). Ο ασθενής ξαναγεννιέται ως πνευματικό παιδί του ψυχαναλυτή και με τον τρόπο αυτόν απελευθερώνεται από την οιδιπόδεια καθήλωση...Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το βιβλίο του ΤΟ ΤΡΑΥΜΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ, με το οποίο ο Rank "προδίδει" τον Freud, αρχίζοντας να κινείται προς άλλη κατεύθυνση, αντιστοιχεί στην αναγέννηση του ίδιου του Rank.  Η προδοσία και πάλι αποτελεί το μέσο για την αναγέννηση...Η προδοσία της γέννησης αποτελεί ένα πραγματικά βασικό γεγονός...Θα ήταν λογικό να αναρωτηθούμε ποιος είναι  ο προδότης και ποιος ο προδομένος. Όσο κι αν φαίνεται άδικο, οι δρόμοι του προδότη και του προδομένου τελικά αποδεικνύονται ίδιοι. Ο προδομένος δικαίως έχει προδοθεί και ο προδότης δεν μπορούσε να αποφύγει την προδοσία. Από την πρώτη τους συνάντηση, η μητέρα κατασκοπεύει το παιδί, ψάχνει για τις αποδείξεις ενός εγκλήματος, το κατασκοπεύει, καταλαμβάνεται από αγωνία και δεν μπορεί να το δει, να το συλλάβει, παρά μόνο μέσα από τις προβολές της. Αυτή η αγωνία, γίνεται καταδιωκτική...Γιατί παρουσιάζεται μια τόσο παράξενη κατάσταση, τόσο διαφορετική από τις εικόνες που έπλασε η φαντασία, ο κοινός νους, αλλά όχι και η ψυχολογική διαίσθηση...Ξέρουμε ότι κάθε μητέρα, στην προσπάθειά της να κατανοήσει τι της συμβαίνει, αντιλαμβάνεται το γεγονός, ότι, μαζί με το μωρό που έχει φέρει στον κόσμο, έχει βγάλει από μέσα της κι ένα κομμάτι του εαυτού της, της ζωής της, διακόπτοντας μια συμβίωση που τη στήριζε και την υποστήριζε. Αυτή η απώλεια, η απόσπαση, αποκτά τη μορφή αληθινού ναρκισσιστικού τραύματος για τη μητέρα, που αποσπάται από τη συμβίωση..Σ' αυτό το σημείο το παιδί γίνεται ο εχθρός, ο προδότης...Το παιδί που νιώθει με τη σειρά του προδομένο, δυστυχώς δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα, εκτός ίσως από την απόπειρα να γιατρέψει, ή έστω να καταπραΰνει τον πόνο από το ναρκισσιστικό τραύμα που άνοιξε η γέννησή του στη μητέρα του.  Αυτή η απόπειρα περιλαμβάνει και την προσπάθεια να ενισχύσει τις φαντασιώσεις της μητέρας ενσαρκώνοντας το παιδί που εκείνη φαντάστηκε...Το ότι οι μητέρες φαντάζονται τα παιδιά τους πριν ακόμα γεννηθούν, είναι κάτι που κάθε μητέρα μπορεί να επιβεβαιώσει. Από τη στιγμή που διαπιστώνει την εγκυμοσύνη της, η μέλλουσα μητέρα αρχίζει, έντονα, να πλάθει όνειρα για το παιδί που θάρθει. Και δεν εννοώ τα εύλογα ερωτήματα σχετικά με το πώς θα είναι ή δεν θα είναι το παιδί, αλλά την απόπειρα να κατασκευάσει, να διαμορφώσει μέσα της ένα χώρο κατ΄εικόνα και ομοίωσή της, μέσα στον οποίο θα διαμορφωθεί σιγά-σιγά η ταυτότητα του παιδιού...Τονίζω λοιπόν το γεγονός ότι μας φαντάζονται πριν γεννηθούμε, πριν εμείς ανακαλύψουμε τι και πώς είμαστε, κάποιος άλλος το έχει κάνει για μας. 
Η ύπαρξη και η αυτονομία μας προκαθορίζονται γιατί μας έχουν επινοήσει πριν έρθουμε στον κόσμο, και μας έχουν επινοήσει γονείς τους οποίους επίσης είχαν επινοήσει. Η προδοσία επομένως μεταβιβάζεται μέσω των γενεών.

ALDO CAROTENUTO