Σα να μην έφτανε όμως αυτό, αυξάνουμε την ίδια μας τη δυστυχία και με άλλους τρόπους. Πολύ συχνά διαιωνίζουμε τον πόνο μας, τον κρατάμε ζωντανό, ξαναζώντας τα πλήγματά μας με το νου μας, μεγενθύνοντας "τις αδικίες" που έχουμε υποστεί. Επαναλαμβάνουμε τις οδυνηρές μας αναμνήσεις με την ασυνείδητη ευχή ότι ίσως έτσι μπορέσουμε να αλλάξουμε την κατάσταση, αλλά αυτό δεν συμβαίνει ποτέ. Ασφαλώς, αυτή η ατελείωτη καταμέτρηση των συμφορών μας μπορεί να εξυπηρετεί ένα σκοπό. Μπορεί να αποδώσει μια αίσθηση δραματικότητας και έναν τόνο συγκίνησης στη ζωή μας ή να προκαλέσει το ενδιαφέρον και τη συμπάθεια των άλλων. αλλά αυτή φαίνεται ότι είναι μια ασύμφορη ανταλλαγή, λαμβάνοντας υπ' όψη μας τη δυστυχία που εξακολουθούμε να βιώνουμε...Συχνά επίσης επιβαρύνουμε τον πόνο και τη δυστυχία μας με το να είμαστε πάρα πολύ ευαίσθητοι, να αντιδράμε υπερβολικά σε μικρότερης σημασίας πράγματα και μερικές φορές με το να παίρνουμε τα πράγματα πολύ σοβαρά... Έτσι, σε μεγάλο βαθμό, το αν υποφέρουμε εξαρτάται από τον τρόπο που αντιδράμε σε μια δεδομένη κατάσταση.
DALAI LAMA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου