ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΠΙΣΩ ΣΟΥ ΤΟΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΧΡΟΝΟ

Μάθε να χρησιμοποιείς το χρόνο στις πρακτικές πλευρές της ζωής σου - αυτόν το χρόνο μπορούμε να τον ονομάσουμε "ωρολογιακό χρόνο"-  αλλά ξαναγύρνα αμέσως στην παρούσα στιγμή, όταν τα πρακτικά ζητήματα έχουν αντιμετωπιστεί. Με αυτό τον τρόπο δεν υπάρχει συσσώρευση ¨ψυχολογικού χρόνου", που είναι ταύτιση με το παρελθόν και συνεχής, ψυχαναγκαστική προβολή στο μέλλον.
Ο ωρολογιακός χρόνος δεν αφορά μόνο στο κλείσιμο ενός ραντεβού ή στον προγραμματισμό ενός ταξιδιού. Αφορά και στη μάθηση από το παρελθόν, έτσι ώστε να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη ξανά και ξανά, αφορά στην τοποθέτηση στόχων και στη δουλειά για την επίτευξή τους, στην πρόβλεψη του μέλλοντος μέσα από πρότυπα και νόμους, φυσικούς, μαθηματικούς και ούτω καθεξής, που τους έχουμε μάθει στο παρελθόν, καθώς και στην ανάληψη της κατάλληλης δράσης βάσει των προβλέψεών μας.
Όμως, ακόμα κι εδώ, μέσα στη σφαίρα της πρακτικής ζωής, όπου δεν μπορούμε να κάνουμε δίχως αναφορά στο παρελθόν και στο μέλλον, η παρούσα στιγμή παραμένει ο ουσιαστικός παράγοντας: κάθε μάθημα από το παρελθόν γίνεται σημαντικό και εφαρμόζεται τώρα
Το κύριο σημείο εστίασης του φωτισμένου ανθρώπου είναι πάντα το Τώρα, αλλά, περιφερειακά, εξακολουθεί να έχει επίγνωση του χρόνου. Με άλλα λόγια, συνεχίζει να χρησιμοποιεί τον ωρολογιακό χρόνο, αλλά είναι απαλλαγμένος από τον ψυχολογικό χρόνο. 
Όταν εξασκείσαι σε αυτό, να βρίσκεσαι σε εγρήγορση για να μη μεταμορφώνεις, άθελά σου, τον ωρολογιακό σε ψυχολογικό χρόνο. 
Για παράδειγμα, αν έκανες ένα λάθος στο παρελθόν και μαθαίνεις από αυτό τώρα, χρησιμοποιείς ωρολογιακό χρόνο. Από την άλλη, αν εμμένεις  σ΄αυτό το λάθος και αρχίζεις την αυτοκριτική ή νιώθεις μεταμέλεια ή ενοχή, τότε μετατρέπεις το λάθος σε "εγώ" και "δικό μου", το κάνεις μέρος της αίσθησης του εαυτού σου. Τότε χρησιμοποιείς τον ψυχολογικό χρόνο, που συνδέεται πάντα με μια πλαστή αίσθηση ταυτότητος. Η μη συγχώρηση συνεπάγεται αναγκαστικά ένα βαρύ φορτίο ψυχολογικού χρόνου.
Αν βάλεις ένα στόχο και δουλεύεις για να τον πετύχεις, χρησιμοποιείς ωρολογιακό χρόνο. Έχεις επίγνωση του πού θέλεις να πας, αλλά τιμάς και δίνεις τη πλήρη προσοχή σου στο βήμα που κάνεις αυτή τη  στιγμή. Αν εστιάζεσαι υπερβολικά στο στόχο, ίσως επειδή επιδιώκεις την ευτυχία, την πληρότητα ή μια πιο πλήρη αίσθηση του εαυτού μέσα από αυτόν, τότε δεν τιμάς πια το Τώρα. Το υποβιβάζεις σε ένα απλό σκαλοπάτι προς το μέλλον, που δεν έχει δική του αξία. Τότε ο ωρολογιακός χρόνος μετατρέπεται σε ψυχολογικό. Το ταξίδι της ζωής σου δεν είναι πια μια περιπέτεια, είναι απλώς μια έμμονη ανάγκη να φτάσεις, να κατακτήσεις, να τα καταφέρεις. Δε βλέπεις πια ούτε μυρίζεις τα λουλούδια στην άκρη του δρόμου, δεν αντιλαμβάνεσαι την ομορφιά και το θαύμα της ζωής που ξεδιπλώνεται παντού γύρω σου όταν είσαι παρών στο Τώρα.

ECH. TOLLE

THE POWER OF NOW

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου