W. REICH, ΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΘΩΡΑΚΙΣΗ - ΘΕΜΑΤΑ ΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ

 

Η πρώτη εμπειρία που συνδέεται με το στόμα είναι το στήθος (θηλασμός) ή το μπιμπερό. Εμπειρία βαθιάς ευχαρίστησης, το πιο κοντινό στο να επιστρέψουμε στη μήτρα της μητέρας και να ενωθούμε και πάλι με το σώμα της. Η χαλαρή αυτή αίσθηση διατηρείται με το πιπίλισμα του αντίχειρα, τις κουβερτούλες παρηγοριάς κ.λ.π.

Είναι σημαντικό σημείο της ενήλικης ευδαιμονίας μας.

Αν όλα πάνε καλά, μεγαλώνουμε με την ασφαλή πεποίθηση ότι το σύμπαν μπορεί να μας θρέψει και να μας υποστηρίξει.

Μερικές φορές, η διαδικασία απογαλακτισμού και θρέψης του παιδιού διαταράσσεται. Εκπέμπεται το μήνυμα:
"Τάισέ με, κράτησέ με".

Υπάρχει συχνά μια αίσθηση σωματικής αδυναμίας: Ένα αδύνατο,  σαν κλωστούλα σωματάκι, όπως το χορτάρι που δεν το βλέπει ο ήλιος. Συνήθως υπάρχει μια επιθετικότητα και μια πικρία του τύπου:

"Γιατί δεν με φροντίζουν οι άνθρωποι;"

"Πώς νομίζουν ότι μπορώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου σ' αυτόν τον ψυχρό, απαίσιο κόσμο;"

"Δεν μπορούν να δουν πόσο σημαντικός είμαι;"
Επίσης υπάρχει η τάση να κάνουμε απεργία. Να αποσύρουμε δηλαδή την ενέργειά μας από τη ζωή, ελπίζοντας να δει ο κόσμος πόσο άδικος είναι που μου συμπεριφέρεται έτσι. Πείσματα - Κρατάω γινάτι.

Η στοματική θωράκιση εμφανίζεται στις περιοχές του στόματος και του σαγονιού και περιλαμβάνει και τον ήχο: το κλάμα, τους λυγμούς, τις κραυγές, τους αναστεναγμούς, τις τσιρίδες, το γέλιο.

Δημιουργείται όταν το παιδί:

#σταματά από το να πει αυτό που θέλει, να εκφραστεί λεκτικά,
#το ταΐζουμε φαγητό που δεν θέλει να φάει,

#όταν το μωρό δεν τρέφεται όταν πεινάει,

#απογαλακτίζεται βίαια ή πρόωρα, 

#υπάρχει έλλειψη ζεστής επαφής κατά τον θηλασμό ή το τάισμα, 

Η ενέργεια τότε, που είναι να κινηθεί προς τα έξω, μπλοκάρεται.

Ουσιαστικά πρόκειται για ματαιωμένη αγάπη και επιθυμία.
Μπλοκάρονται και μετατρέπονται σε θυμό, με μίσος πίσω του, κάποιες φορές και με διάθεση να δαγκώσουμε, να γρυλίσουμε, να ξεσκίσουμε (ο λυκάνθρωπος μέσα μας).
Οι πιο μειλίχιοι, κρύβουν τον πιο πολύ θυμό.

Επίσης,

-Η φωνή κλείνει εντελώς ή πεθαίνει ή γίνεται επίπεδη χωρίς χροιά.

-Σφιχτά δόντια, στόμα αλά Κλιντ Ίστγουντ-ήσυχος, σιωπηλός τύπος.
ΔΕΝ ΘΑ ΦΑΩ - ΔΕΝ ΘΑ ΚΛΑΨΩ - ΔΕΝ ΘΑ ΘΥΜΩΣΩ - ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΙΞΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΕΣ!

-Κοκκίνισμα στο δέρμα, μεγάλη δυσκολία να νιώθω άνετα.

-Κοφτερή γλώσσα> καταπιεσμένος θυμός.

-Μεγαλώνουμε με πολλές εκλογικεύσεις γιατί εξαρτόμαστε από τους άλλους.

-Μπορεί να τραυλίζουμε σαν αποτέλεσμα της αντίφασης, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ/ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ. Όμοια μπορεί και σωπαίνουμε.

-Κρύβουμε τον εαυτό μας με το να γινόμαστε κάτι το αντίθετο.

Γινόμαστε αυτοί που φροντίζουμε τους πάντες, ενώ η αγάπη απουσιάζει. Π.χ. κοινωνικοί λειτουργοί που "δεν αντέχονται". Που κάνουν αυτό που θα ήθελαν για τον εαυτό τους, το οποίο υποσκάπτεται όμως από την μνησικακία και την επιθετικότητά τους, εξ αιτίας της στοματικής θωράκισης. 

-Νιώθουμε συχνά μοναξιά, κενό, κρύο. Άδειοι και μη ασφαλείς στον κόσμο.

-Δεν έχουμε ενέργεια να φέρουμε σε πέρας δουλειές. Δεν ολοκληρώνουμε.

-Δεν απολαμβάνουμε τη χαρά δημιουργικών δραστηριοτήτων όπως φαγητό, ποτό, ομιλία, φιλί, τραγούδι. Είτε δεν μας αρέσουν καθόλου, είτε το παρακάνουμε γεμίζοντας τον εαυτό μας με ότι βρούμε - φαγητό, ποτό, τηλεόραση, μουσική, ναρκωτικά, σεξ, ιδέες ή φροντίδες για τους άλλους.

Όταν  αντίθετα η ενέργεια απελευθερώνεται, έχουμε όρεξη για ζωή, γούστο, ευχαριστιόμαστε πράγματα, έχουμε ευφράδεια λόγου, γνήσιο ενδιαφέρον για τη δικαιοσύνη, αποδοχή, φροντίζουμε τους άλλους νιώθοντας οι ίδιοι μια ασφάλεια μέσα μας. 

Συμπτώματα: Ημικρανίες, προβλήματα με τα δόντια και τα ούλα, βήχας, συχνά κρυολογήματα.